بررسی مهارتهای ادراکی- حرکتی درکودکان مبتلا به اختلال یادگیری خاص

هدف:اهمیت رشد توانایی‌های ادراکی، در بازداری یا پیشرفت عملکرد حرکتی کودک می‌باشد. یادگیری حرکتی مبدأ یادگیری است و فرآیندهای ذهنی عالی‌تر، پس از رشد مناسب دستگاه حرکتی و دستگاه ادراکی به وجود می‌آید و این مطلب اهمیت مشکلات درکی _ حرکتی در افراد دارای اختلالات یادگیری را نشان می‌دهد. با توجه به شیوع بالای اختلال یادگیری این پژوهش با هدف ارزیابی مهارت های درکی- حرکتی در کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری انجام شد. روش بررسی:این مطالعه از نوع مقطعی و مورد_شاهدی بود. گروه آزمون شامل 38 دانش آموز 7 الی 9 ساله مشغول به تحصیل در مدارس عادی شهر سمنان که طبق سنجش اداره آموزش و پرورش شهر سمنان مبتلا به اختلال یادگیری بودند. گروه شاهد شامل 38 کودک غیر مبتلا به اختلال یادگیری بود که با کودک مبتلا در یک کلاس درس بودند. برای ارزیابی مهارت هماهنگی دو طرفه از خرده آزمون هماهنگی دوطرفه در مقیاس رشد حرکتی Bruininks-Oseretsky استفاده شد و به وسیله آمار توصیفی و استنباطی، توسط نرم‌افزار spss16  و آزمون Mann-withney مورد تجزیه و تحلیل گرفت. یافته‌ها:تحلیل‌های آماری نشان داد که کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری در مهارت حرکتی هماهنگی دوطرفه ضعیف‌تر از کودکان غیر مبتلا عمل می‌کنند (0/01>p). نتیجه‌گیری:مطابق یافته‌های پژوهش حاضر به نظر می‌رسد عملکرد کلی کودکان مبتلا به اختلال یادگیری در مهارت هماهنگی دو طرفه ضعیف‌تر از کودکان غیر‌مبتلا باشد. از آنجایی که کنترل‌کننده حرکات دوطرفه کورتکس حرکتی، مخچه و عقده‌های قاعده‌ای هستند و با توجه به نقش عقده‌های قاعده‌ای، و لوب پیشانی (که در ارتباط نزدیک با قشر حرکتی می‌باشد) در حافظه و یادگیری، به نظر می‌رسد می‌توان از طریق تصحیح و تقویت مهارتهای حرکتی دو طرفه که منجر به بهبود عملکرد کلی مناطق یاد شده در سیستم اعصاب مرکزی می شوند، به ارتقا حافظه و یادگیری در این کودکان کمک کرد.